Sandback creëert intrigerende ruimtelijke situaties, waarbij de ervaring van de toeschouwer centraal staat. In reactie op de tentoonstelling geven kunstenaars, performers, dansers en muzikanten, werkend vanuit verschillende creatieve disciplines en bronnen, interpretaties van hun intieme ontmoetingen met de leegte.

CLOUD/Danslab – Jerome Meyer – Interpretation of space

Jérôme Meyer is danser, choreograaf en medeoprichter van het dansgezelschap MEYER-CHAFFAUD i.s.m. Isabelle Chaffaud. Samen hebben zij in de DCR in Den Haag CLOUD/Danslab opgezet, een platform voor onderzoek en kennisuitwisseling op het gebied van dans- en performance kunst. Als reactie op de tentoonstelling Fred Sandback: The measurement of space ontwikkelde Jérôme Meyer de ‘Interpretation of Space’.

In het werk van Fred Sandback staat de ruimte centraal. Hoe interpreteer je dit als choreograaf?

De mens is continue bezig met het definiëren van ruimte in de meest oneindig grote en oneindig kleine vormen: van het verkennen van planeten tot aan de kleinste deeltjes binnen de structuren van atomen. In dans en, met name in klassieke dans, zie je hoe dansers verticaliteit onder de knie willen krijgen; onder andere door bijvoorbeeld het gebruik van spitzen als verlenging van het lichaam. Deze fascinatie is tekenend voor de mensheid in het algemeen.

En in relatie tot de werken van Sandback?

Sandback creëert ruimten die bestaan uit aanwezige en niet-aanwezige aspecten. De vraag die ik uit het werk filter is: waar bevindt zich de lege ruimte en waar de gevulde ruimte? Als toeschouwer word je uitgenodigd om je te verhouden tot deze vraag en om je fysiek te positioneren. In mijn praktijk werk ik veel met deze ideeën van aan- en afwezigheid in relatie tot het lichaam-

Hoe heb jij de ruimte benaderd?

Ik werk het liefst op een intuïtieve wijze. Dit start vaak met een impressie of emotie die een kunstwerk uitlokken, om daarna een intellectuele reis te ondergaan. Als danser ben ik me zeer bewust van de fysieke ruimte om mij heen -mijn anatomische ruimte- als ook de emotionele en meer innerlijke of mentale ruimte. Sandback definieert de ruimte op een specifieke plaats en tijd, spelend met de zichtbare en onzichtbare ruimte. De dans is geïmproviseerd en in een take opgenomen. De stilte was hierbij erg interessant, want de stilte is nooit stil. Met mijn lichaam gaf ik de leegte vorm en veranderde ik steeds de (tussen)ruimte rondom de werken van Sandback. Het is een onderdompeling geworden van 25 minuten volledige aanwezigheid en opperste concentratie.

Welke rol speelt de leegte hierbinnen?

Dat de ruimte op het eerste gezicht statisch en leeg lijkt vind ik sterk aan het werk van Sandback, want als je langer kijkt lijkt de ruimte te vibreren en ontstaat de behoefte te bewegen. De lege ruimte voelt vol van bewustzijn van het niets.